"پروانه مورد مطالعه ما بسیار تاریک سیاه است.این نشان می دهد که کاملا جذب نور خورشید برای مدیریت حرارت مطلوب است. اما  جذاب تر از ظاهر آن مکانیسم هایی هستند که به جذب بالا کمک می کنند.  دکتر Hendrik Hölscher از موسسه فناوری ریز ساختاری (KIT IMT) می گوید که سیستم ها بسیار بیشتر از حد انتظار است و بسیار موفق عمل کردند.

دانشمندان تیم هنریک هولچر و رادوانول ،  نانوساختارهای پروانه را در لایه جذب سیلیکون یک سلول خورشیدی نازک تولید می کنند. تجزیه و تحلیل بعدی جذب نور نتیجه های امیدوار کننده ای را به دست آورد: در مقایسه با سطح صاف، میزان جذب نور حاد عمود بر آنها تا  97٪ افزایش می یابد و به طور مداوم نیز  افزایش می یابد تا به 207٪ در زاویه 50 درجه برسد. هندریک هولچر می گوید: "این امر به ویژه در شرایط اروپا بسیار جالب است. اغلب، ما دارای نور پراکنده هستیم  که به سختی در سلول های خورشیدی با یک زاویه عمودی می تابد."

با این حال، این به طور خودکار نشان می دهد که کارایی سیستم کامل  با یک عامل افزایش یافته است، گالیمو گمورد از IMT می گوید. "همچنین اجزای دیگر نقش مهمی دارند، از این رو، 200 درصد باید در حد یک  تئوری برای افزایش کارایی باشد".

محققان قبل از انتقال نانوساختار به سلولهای خورشیدی قطر و ترتیب نانو هول ها را روی بال پروانه با استفاده از میکروسکوپ الکترونی اسکن کردند. سپس آنها میزان جذب نور را برای الگوهای مختلف سوراخ در یک شبیه سازی کامپیوتری تجزیه و تحلیل کردند. آنها دریافتند که سوراخ های اختلال در قطر های مختلف مانند پروانه های سیاه و سفید، میزان پایدار جذب را در طیف کامل در زاویه های متغیر بروز، با توجه به دوره های نانوالایز monosized تنظیم شده است. از این رو، محققان سوراخ های موضعی مرتفع را در یک جذب PV فیلم نازک، با قطر بین 133 تا 343 نانومتر، معرفی کردند.

دانشمندان نشان دادند که با حذف مواد از عملکرد نور می توان به میزان قابل توجهی افزایش یافت. در پروژه، آنها با سیلیکون آمورف هیدروژنه کار می کردند. با این وجود، با توجه به محققان، هر نوع فن آوری PV نازک با چنین نانوساختارها، همچنین در مقیاس صنعتی بهبود می یابد.

منبع : https://www.sciencedaily.com/releases/2017/11/171114091952.htm